How can I make it through the day Without you You have been so much a part of me (and if you'll go) I'll never know what to do How can I carry on my way The memories When all that is left is the pain of my history Why should I live my life today I cannot live out on my own And just forget the love you've always shown And accept the fate of my condition Please don't ever go For I cannot live my life alone Say you'll never go Say you'll never go out my way Say you'll never go For we can still go on And make it through Just say you'll never go Say you'll never go away How can I make my dreams come true Without you You were the one who gave love to me (And don't you know) You are my fantasy I cannot live out on my own (I can't do anything at all) And just forget the love you've always shown And accept the fate of my condition Please don't ever go For I cannot live my life alone Say you'll never go Say you'll never go out my way Say you'll never go For we can still go on And make it through Just say you'll never go Say you'll never go away Say you'll never go Say you'll never go out my way Say you'll never go For we can still go on And make it through Just say you'll never go Say you'll never go away

Monday, April 17, 2006

tuliro sa buhay

Hey Ana, this new blog doesn't commemorate the new me. There is no 'new' me. Tuliro lang ng konti pero no new me, ok? Just don't want to go back to the past. I'm still me. Tamad pa rin, magulo, bangag... ganun. ako pa ren. pero yoko ng balikan yung mga dati kong bitterness.

Pathetic ko talaga. Naiyak ako sa room kanina. Pero di naman iyak na iyak. Naluha? Pero wala namang nakapansin eh. Pano kasi naf-frustrate ako sa lesson namin kanina. wala kasi akong maintindihan sa mga pinagsasabi nung teacher. kahit favorite teacher ko siya wala pa rin akong maintindihan. siguro dahil may new seating arrangement at nawindang ata ang utak ko. basta nahihiya ako sa sarili ko't wala akong masagot na matino sa mga tanong niya. Nage-gets ko naman yung gusto niyang mangyaring sentence construction pero di ko pa rin maintindihan ang sense nung sentence. sabihin na nating, di ko ma-translate sa english. hay naku! akala ko nung first period namin, antok lang ako't magiging maayos din ang lahat katulad ng mga ibang araw. pero hindi. hanggang matapos ang period, naka-kunot pa rin ang noo ko dahil di ko maintindihan. hindi ko naman kasi matanong yung mga katabi ko. na-stuck ako sa gitna ng dalawang Hapon! ay okay nga sana eh kasi gusto ko rin namang matutong mag-Japanese. pero pano naman kung hindi ko rin maintindihan tong korean. di naman sila marunong mag-english kasi kaya hindi ko sila basta matanong.

yay! may gimick daw sa Friday. Birthday ni Nuantip, ang aking Thai classmate. Hmm... baka may mekju! hehehehe.... grabe na-LSS ako sa korean version ng Happy Birthday. Kakantahan ko nga sha araw-araw para masaya. Ano ba reregalo ko dun?

Hala mawawala na ang mga cherry blossoms! Nalalagas na yung iba eh. Ganda nga ng epeks kapag humahangin. Parang yung sa anime na may mga hinahangin na cherry blossoms sa paligid for dramatic effects? Ang sad nga raw sa Japan kasi nagsisimula pa lang yatang bumukadkad ang kanilang sakura eh nawala na. Pinatay yata ng 'yellow dust' (alikabok galing Gobi Desert). Buti na lang dito nagka-yellow dust before mag-bloom ang bulaklak.

I'm ok, I'm ok... I'm ok...

grabe sabi ko na nga ba! psychic talaga ako. pag wala talaga ako dun nangyayari ang mga pangyayari eh. at ayan, da almost impossible! grabe na talaga itich. hay naku, hay naku, hay naku. ano ba tong mga naiisip ko. pahamak talaga. hehehe...... :p Oo0ps hala... kumukurot.

2 Comments:

Anonymous Anonymous said...

kamusta?

mahal mo pa ba sha?

2:53 AM  
Anonymous Anonymous said...

mahal na mahal...

10:51 PM  

Post a Comment

<< Home