How can I make it through the day Without you You have been so much a part of me (and if you'll go) I'll never know what to do How can I carry on my way The memories When all that is left is the pain of my history Why should I live my life today I cannot live out on my own And just forget the love you've always shown And accept the fate of my condition Please don't ever go For I cannot live my life alone Say you'll never go Say you'll never go out my way Say you'll never go For we can still go on And make it through Just say you'll never go Say you'll never go away How can I make my dreams come true Without you You were the one who gave love to me (And don't you know) You are my fantasy I cannot live out on my own (I can't do anything at all) And just forget the love you've always shown And accept the fate of my condition Please don't ever go For I cannot live my life alone Say you'll never go Say you'll never go out my way Say you'll never go For we can still go on And make it through Just say you'll never go Say you'll never go away Say you'll never go Say you'll never go out my way Say you'll never go For we can still go on And make it through Just say you'll never go Say you'll never go away

Sunday, September 17, 2006

falling off the edge. hold me.

hindi ko na alam kung bakit ako nagkakaganito. sobrang sabog ako at hindi ko alam kung bakit nawalan ako ng interes sa pagaaral. maraming mga tao ang tamad na tamad din at parang nahahawa na ako sa kanila. hindi na ako pumapasok--sagad sagad na ang mga absences ko na malapit nakong ma-FA sa mga subjects ko--at lagi pa akong late. hindi na rin ako nakikinig sa mga lectures unlike before na nabubuhay ako kahit hindi nag-aaral kasi focused ako sa discussions. ngayon, fleeting na ang utak ko at kung anu-ano ang iniisip ko kung hindi man ako blanko at natutulog ng nakadilat.

ano ang problema ko? hindi sa wala na akong makitang dahilan para mag-aral tulad ng iba. in fact, napakarami kong dahilan para mag-aral. isa na don e gusto kong yumaman. eh pano naman ako yayaman kung Lit na nga ang course ko, bobo pa ako? hindi nga... bobo na talaga ako... totoo... no joke. hindi na talaga ako nag-aaral. at wala na akong naiintindihan sa mga ini-input sa utak ko. iniisip ko, kulang lang ako sa tulog. natutulog naman ako pero wala pa rin...

isa pa, wala na akong dignidad. wala na nga yatang respeto sakin ang mga kaklase ko dahil nakikita nila akong lumalagapak. kaya kung utusan ako ni Jasmin, ganun nalang. feeling ko ang liit-liit ko na.

at set alam mo ba, 7/15 ako sa narrative ko sa creative writing. tangena talaga yan ano... hindi naman ganun kasama ang loob ko kasi alam ko naman na crammed yon. ang nakakasama lang talaga eh yung wala nakong dignidad sa mga kaklase ko na nakabasa at nag-workshop ng epal kong ginawa. Nakaka-insulto talaga ang palakpakan na alam kong nandun lang para konsolasyon sa lahat. isa pa, alam ko namang hindi ako ganon magsulat. syet, maganda pa yung revised chapters ko ng 'Haruka's Choice' kesa dun eh. grabe ang crappy ko talaga.

tapos eto, inuumaga na naman ako sa harap ng computer pero wala parin akong thesis. hindi ko alam kung bakit wala akong mahugot na konting interes man lang o kahit pag-aalala man lang na wala akong thesis. syet. nag-aalala na ako na hindi ako nag-aalala. lam mo yun? bad trip talaga. pero ang bilis ko mag-type ng blog na ito.

siguro marami lang tumatakbo sa isip ko na either active o passive na nakapila para mailabas. kumbaga, pending sila at nasa dulo ng linya ang thesis ko. wahahaha!!

excuses.

daming issues ng bruha. di ko na alam. bitter bitter bitter!! [ang mag-comment ng 'bitter ampalaya' sasapakin ko]

0 Comments:

Post a Comment

<< Home